زبرجد (پریدوت) تراش کوشن 3.2 قیراط

سنگ زبرجد ( پریدوت ) دارای سابقه مکتوب بسیار طولانی است و در پاپیروسهای قدیمی استخراج آن در ۱۵۰۰ سال پیش از میلاد، ثبت شده است. برخی مورخین مشکوک هستند که بعضی از زمردهای مورد استفاده کلئوپاترا (ملکه مصر) پریدوت بوده است. حدود سیصد سال پیش فرانسوی ها این کانی را پریدوت نامگذاری کردند. پریدوت گوهرسنگی شفاف از خانواده الیوین (Olivine) با سختی 6.5 تا 7 است که گروهی از کانیهای سیلیکاته سرشار از آهن – منیزیم را تشکیل میدهند.

زبرجد جزو نادر گوهرهایست که با تک رنگ سبز زیتونی مشخص می شود. عموما ساخت نوع مصنوعی و سنتتیک آن در آزمایشگاه مقرون به صرفه نمی باشد هرچند که به ندرت انواع پریدوت های تیره رنگ را می توان با حرارت دادن به رنگ روشن تر و کمرنگتری تبدیل نمود. با این حال نمونه های بدل این سنگ از جمله کوبیک زیرکونیا با همین رنگ تا شیشه در بازار یافت میشود. پریدوت به وزن ۲ تا ۳ قيراط، گوهری معمول محسوب می شود و یک نمونه باکیفیت و پاک به وزن ۸ قیراط کمیاب است. سنگ های به این وزن، نمونه های کلکسیونی و موزه ای هستند. در انستیتو اسمیتسونین در واشنگتن دی سی، یک قطعه زبرجد به وزن 311.8 قیراط نگهداری می شود.

از خواص سنگ زبرجد یا پریدوت می توان به حمایت قلب و دستگاه گردش خون اشاره نمود. این گوهر می تواند به فرد در ترک سیگار کمک کند زیرا زبرجدها قطعات کوچکی از نیروی مثبت هستند. آنها ارتعاشاتی از جنس حس درونی از گرما و بهزیستی، مانند غروب آفتاب در یک روز بهاری بهمراه می آورند. سنگ زبرجد باعث می شود تا احساسات قلبی و درونی مثل بخشنده بودن، حس کمک به فرد در احساس شادی و شایستگی را تقویت گردد.