اعتماد به تشخیص آزمایشگاه گوهرشناسی

درود، این بستگی به شناخت و احاطه داشتن به نکات فنی یک گزارش یا شناسنامه (اینکه بهسازی نوشته یا نظرش چی بوده، نکات غیر علمی نامربوط نوشته یا خیر)و تحقیق شما درباره اون مرکز گوهرشناسی داره.

در ایران از هر 10 تا آزمایشگاه گوهرشناسی ممکنه نصفشون کم سواد باشن. یا اساسا ابزار مناسبی نداشته باشن. مثلا امروزه برای تشخیص بهسازی های خیلی از یاقوت ها و سفایرها و یا منشا اون ها نیازمند بررسی های طیف سنجی پیشرفته هست که در ایران اگر هم داشته باشن، بدلیل نبود دیتابیس در تحلیل و نتیجه گیری اونها نمی تونن اظهار نظر کنن. با اینحال برخی از لابراتوارها شروع کردن خودشون دیتابیس جمع کنن. بالاخره باید از جایی شروع کرد.

در مورد الماس، بازم همین داستانه و 90% آزمایشگاه های گوهرشناسی در ایران صلاحیت تشخیص نوع بهسازی ، سنتتیک بودن یا نبودن اون رو ندارن. چون تشخیص اونها نیازمند مثلا بررسی الماس تحت CPF و یا Diamond View و رامان و.. هست . این درحالیه که اکثرا همون ابزار ابتدایی استانداردی رو دارن که خود من هم دارم. موضوع اینجاست که دنیای گوهرسنگها و بهسازی های اونها دیگه مثل دوران قدیم نیست و گاهی حتما نیازه بررسی های طیف سنجی پیشرفته، فلورسانس، تجزیه و تحلیل شیمیایی و … انجام و بعد روی دیتابیس (اگر باشه !) نظر بدیم.
اینکه هرکسی یک مدرک گوهرشناسی گرفته و بعد حتی هنوز نمی تونه دو تا سرچ در مقالات خارجی بزنه، اونجاست که شناسنامه اش مفت نمی ارزه. بنابراین قبل از دادن سنگتون برا آزمایش، اول ببینید ابزارهای پیشرفته اونها در چه سطحی هست و بازخورد اون لابراتوار رو در شبکه های اجتماعی و یا بازار چک کنید.

در ایران برای الماس و گوهرهای رنگی ، کهربا و مروارید کار آزمایشگاه گوهرشناسی البرز در کرج با مدیریت آقای کفایتی مورد تایید من هست.
در مورد شهاب سنگ و کانی شناسی و یا گریدینگ الماس هم آزمایشگاه گوهرشناسی کیپا خوبه.