آستریزم (ستاره سانی) در الماس‌ های طبیعی دامله

آزمایشگاه گوهرشناسی نیویورک دو الماس دامله از هنگ کنگ دریافت کرد که هر دو نشان دهنده پدیده آستریزم یا همان ستاره ای بودند. گوهرشناسان در ابتدا این سوال را مطرح کردند که آیا این سنگ هایی که به دلیل سبک تراش دامله و “ستاره های” چهار پر سفید که با استفاده از فایبراپتیک مشاهده می شوند ، الماس هستند یا خیر؟. کابوشون (cabochon) یک سبک تراش محبوب در سنگ های رنگی است اما به دلیل سختی آن به ندرت الماس را به این سبک تراش میدهند. این روش تراش و پولیش ، دو الماس دامله گرد نیمه شفاف تا مات با رنگ زرد بسیار روشن ، وزن تقریبی 6.29 قیراط و 6.07 قیراط را شامل شده است (شکل 1).

طیف سنجی مادون قرمز Mid-infrared ، جذب قوی باندهای مربوط به هیدروژن (به عنوان مثال ، 3107 cm-1) و آنهایی که به نیتروژن تجمع یافته در ناحیه تک فونونی نسبت داده شده است ، نشان داد که الماس نوع Ia طبیعی است (شکل 2). مشاهده میکروسکوپی از قاعده دامله نگین، ابرهای (Clouds) متداول را نشان می دهد که در سراسر الماس ها پخش شده اند. کلودها از نقاط پینپوینت (pinpoints) کوچک مایل به سفید تشکیل شده بودند و هنگامی که به صورت خطی همجهت میشوند، همانند اینکلوژنهای داخلی سوزن مانند کوچک شکل میگیرند (شکل 3).

تصاویر فلورسانس جمع آوری شده با استفاده از DiamondView فلورسانس سبز مایل به زرد را در بخش هایی با کلودها (ابرها) نشان داد. بخشهای بدون ابر در برابر اشعه ماوراء بنفش بی اثر بودند. الگوهای فلورسانس متقارن در هر دو سنگ با تصاویر تقریباً انعکاسی مشاهده شد (شکل 4).

الماس های طبیعی تحت بخش های رشد اکتاهدرال {111} هستند، اما گاهی اوقات بخش {100} کوبیک به خوبی توسعه یافته و کریستالی با نمود رشدی مخلوط تشکیل می دهد. بخش رشد کوبیک ترجیحاً می تواند حاوی مقدار قابل توجهی از اینکلوژنهای ابری پینپوینت (نقاط بسیار ریزی که تشکیل ابر میدهند) باشد. این ویژگی اغلب در الماس های زیمبابوه مشاهده می شود. بر خلاف سایر الماسهای دارای ابر ، این ابرها در بخشهای رشد {100} به صورت خطی متمرکز شده و اینکلوژنهای سوزنی مانند را تشکیل می دهند. توزیع این اینکلوژنهای سوزنی مانند در بخش های رشد {100} بلور باعث ایجاد ویژگی ستاره‌ای در این الماس های گوهری می شود. ویژگی های گوهر شناسی و طیف سنجی به شدت نشان داد که این الماس ها از یک بلور راف الماس بزرگ برش خورده اند. کریستال به احتمال زیاد از مرکز در امتداد صفحه (100) تراشیده شده و سپس به دو الماس دامله نسبتاً بزرگ پولیش شده اند. استفاده از اینکلوژنهای پخش شده سوزنی مانند در این کریستال الماس بزرگ که خیلی درگیر این ناخالصی ها و عیوب شده است ، یک انتخاب و طراحی هوشمندانه برای تولید دو سنگ دامله بود که پدیده نادر آستریزم یا ستاره ای را نشان دهند و بدین ترتیب ارزش آنها بیشتر از حالت تراش فست در این حالت شود. SOURCE: GIA.EDU