این گارنت تساوریت 116 قیراطی در موزه اسمیتسونین قرار گرفت

به‌تازگی موزه ملی تاریخ طبیعی اسمیتسونین از یک گارنت تساوریت 116.76 قیراطی با تراش مربعی شکل رونمایی کرد که رکورد بزرگترین گارنت تساوریت تراش خورده جهان را از آن خود می کند. گارنت های تساوریت باکیفیت در وزن های بالای 10 قیراط نادر هستند. این سنگ با نام شیر مرلانی ” Lion of Merelani” بیش از 100 قیراط سنگین تر از بزرگترین تساوریت فعلی موزه است که 15.93 قیراط وزن دارد.

سنگ راف 283.74 قیراطی این گارنت تساووریت توسط Bridges Tsavorite در Merelani، تانزانیا، در سپتامبر 2017 استخراج شد. سپس حدود یک سال بعد، افتخار تراش آن به ویکتور توزلوکوف جواهر تراش مشهور جهان افتاد . پس از انجام محاسبات پس از برش آزمایشی، توزلوکوف با وسواسی بیش از حد، به بهترین شکل ممکن آن را با تراش مربعی کوسنی شکل (square cushion) و با 177 فست در مقابل تیمی از GIA برش داد. این تراش به مدت یک ماه طول کشید و تیم بازدیدکننده GIA نیز به صورت مستند جزئیات تراش این گوهر کم نظیر را مستند کرد.

این گارنت تساوریت در نمایشگاه های بین المللی مختلفی مورد نمایش قرار گرفت. اگرچه خریداران زیادی از سرتاسر جهان به آنها پیشنهاد داده بودند ولی درنهایت ، در آپریل 2023 آنها این گارنت تساوریت درشت را به موزه ملی تاریخ طبیعی اسمیتسونین ، جایی که بیش از 10 هزار گوهر زیبا نگهداری می شود، اهدا کردند.

داستان پشت پرده بزرگترین گارنت تساووریت جهان

دلیل اهدا کردن این تساوریت خارق العاده به موزه شاید در تاریخچه این شرکت نهفته باشد. این شرکت خوشنام و شفاف در زمینه معدن تا بازار ، نام و میراث فردی را به یدک میکشد که بیش از 50 سال پیش تساوریت را کشف کرد. زمانی که زمین‌شناس کمپبل بریجز (Campbell Bridges) در سال 1967 گارنت‌های سبز شیشه‌ای را در تپه‌های شمال شرقی تانزانیا کشف کرد، می‌دانست که چیزی شگفت‌انگیز کشف کرده است. «وقتی او این گارنت سبز را کشف کرد، واقعاً جهان را شوکه کرد. وقتی صحبت از گارنت می شد، این چیزی نبود که مردم به آن فکر کنند.» .

مانند سایر گارنت ها، نوع سبز آن زمانی تشکیل می شود که گرما و فشار در اعماق زمین سنگ را تغییر می دهد. بیشتر این سنگ‌های دگرگونی صدها میلیون سال قدمت دارند و به زمانی بازمی‌گردند که شرق آفریقا در حاشیه یک ابرقاره در حال تقسیم شدن و جدا سازی قرار داشت. بریجز با نقشه برداری از این سنگ ها در سراسر نهشته های محلی، توانست گارنت سبز را در کنیا در سال 1970 پیدا کند. در آنجا، او خیلی زود بلورهای گارنت سبز را به اندازه ای کافی بزرگ و شفاف پیدا کرد که می توانستند به سنگ های قیمتی تراش خورده تبدیل شوند.

هنگامی که او در حال حفاری گارنت بود، یک پلنگ اغلب وارد خانه درختی بریجز می شد و غذای آن را روی تختش می خورد. بریجز بعداً نوشت که وقتی برای شب برمی‌گشت، پلنگ “ناراحتی خود را با راه رفتن در اطراف درخت در شب، غرغر کردن و پنجه زدن به پوست ابراز می‌کرد.”

وقتی او در یک خانه درختی با یک پلنگ در بوته آفریقایی زندگی نمی کرد، بریجز مدتی را در شمال ویرجینیا گذراند. در بین کاوش‌هایش، او با زمین‌شناسان اسمیتسونین برای مطالعه آخرین یافته‌هایش همکاری می‌کرد. اولین تجزیه و تحلیل گارنت های سبز از کنیا توسط جورج سویتزر، کانی شناس اسمیتسونی انجام شد که مجموعه ملی جواهرات را راه اندازی کرد و الماس امید “Hope” را به دست آورد. سویتزر کمک کرد تا مشخص شود که رنگ سبز زنده این سنگ با مقادیر کمی عنصر وانادیوم مرتبط است. بریجز همچنین با کارشناسان تیفانی و شرکا همکاری کرد تا این سنگ ها را به عنوان جواهرات نفیس در اوایل دهه 1970 معرفی کند.

منطقه Tsavo شهرت خود را با این خبر آغاز کرد: تمام ذخایر تساوریت باکیفیت گوهری جهان در نزدیکی این منطقه متمرکز شده‌اند. برای استخراج پایدار گارنت های بسیار کمیاب، بریجز معدن اسکورپیون را در کنیا تأسیس کرد. این معدن هنوز توسط شرکت او، Bridges Tsavorite اداره می شود.

ذخایر غنی تساوریت نیز در اطراف منطقه گوهری مرلانی در شمال تانزانیا یافت می شود. در سال 2017، معدنچیان این بلور گارنت تساوریت درشت را کشف کردند. این قطعه خیره کننده بیش از 283 قیراط وزن داشت که وزنی بالا برای تولید یک گوهر غول آسا بود. به زودی راه خود را به یک نمایش جواهرات در هنگ کنگ پیدا کرد، جایی که به پسر کمبل بریجز، بروس نشان داده شد.

من نمی‌توانم به پایانی بهتر از این که این گوهر باقی عمرش را در مجموعه جواهرات ملی اسمیتسونین باشد، برای داستان ” Lion of Merelani” فکر کنم.» – بروس بریجز، مدیرعامل بریج تساورایت