داستان غم انگیز نوزاد مرواریدی در گهواره

این گهواره طلایی رنگ با چهار دسته تزئین شده با مروارید، دارای یک مروارید بزرگ باروک (منشا شرقی) است که مانند لحافی است که سر نوزاد تازه متولد شده از آن بیرون می‌آید، که با مروارید مشابه، اما کوچک‌تر دیگری ساخته شده است، که قسمتی از آن به شکل صورت حکاکی شده است. کودک روی یک کوسن طلایی تزئینی قرار می گیرد که اطراف آن را الماس هایی با مینا کاری مصنوعی سیاه و سفید احاطه کرده است. داخل گهواره با ابریشم آبی پوشیده شده و با مرواریدهای ریز پوشیده شده است. تخت بر روی دو غلتانک طلایی قرار دارد تا به آن اجازه تکان خوردن دهد.

این اثر مینیاتوری ممکن است زیبا و شاید هم برای برخی احمقانه به نظر برسد، ولی داستان غم انگیز و ارتباط معنایی پشت این هنر ممکن است شما را تحت تأثیر قرار دهد. این هدیه از طرف همسر مدیچی، یوهان ویلهلم فون در فالز-نوبرگ (1658 – 1716)، به آنا ماریا لوئیزا دی مدیچی بود. در سال 1692، آنا ماریا لوئیزا یک سقط جنین داشت و سپس یک سقط جنین دوم در سال 1695 انجام شد. در همان سال، شوهرش این هدیه را از آمستردام به “همسر دوست داشتنی و محبوب” خود فرستاد. دختر دوک بزرگ کوزیمو سوم و آخرین نماینده از دودمان عالی مقام که تنها امید وارث وی بود.

در پشت گهواره ای که نوزاد مرواریددار در آن استراحت می کند با نخ طلا عبارت “auguror eveniet” حک شده است که می تواند به معنای “پیش بینی می کنم اتفاق بیفتد” یا “پیش بینی می کنم این نیز رخ دهد” باشد. هر دو ترجمه غم و اندوه این زوج بدشانس را آشکار می کند. متأسفانه برای آنها، آنا ماریا لویزا قادر به بچه دار شدن نبود – به همین دلیل است که او گاهی اوقات به عنوان آخرین شاهزاده خانم مدیچی شناخته می شود.

وظیفه هر کسی که با اشیاء تاریخی کار می کند یادگیری و تفسیر گذشته است. گاهی اوقات ما فاقد پیش زمینه ای برای درک واقعی نیات و احساسات پشت خلق یک اثر هنری هستیم. گاهی اوقات داستان‌هایی که آنها با خود حمل می‌کنند بسیار عمیق تر از چیزی است که به ما نشان می دهد. این قطعه در در کاخ پیتی در فلورانس ایتالیا نگهداری می شود.