یاقوت کبود لوگان : تاریخچه یکی از درشت ترین یاقوت‌های آبی تراش خورده جهان

یاقوت کبود لوگان (Logan Sapphire) ، یکی از بزرگ ‌ترین یاقوت ‌های کبود تراش خورده در جهان، 422.98 قیراط یا 84.596 گرم وزن دارد. اندازه آن تقریباً به اندازه یک تخم مرغ بزرگ است و ابعاد آن 49.23 × 38.26 × 20.56 میلی متر است. رنگ این سفایر آبی با سایه های ملایم بنفش توصیف شده است.

یاقوت کبود لوگان دارای شکل مستطیلی و ترکیبی با تراش کوسنی است که جهت برجسته کردن رنگ غنی آبی آن به جای به حداکثر رساندن درخشندگی از این نوع برش انتخاب شده است. این گوهر از سال 1971 در موزه ملی تاریخ طبیعی (اسمیتسونین) به نمایش گذاشته شده است.

یاقوت کبود لوگان چگونه یافت شده است؟

تاریخ اولیه یاقوت کبود لوگان ناشناخته است با این حال ما می دانیم که سرچشمه آن در سریلانکا، احتمالا راتناپورا، معروف به “شهر گوهرها” بر می گردد. باور بر این است که راف اولیه آن در قرن 19 استخراج شده است. با این حال، هیچ سابقه ای که این موضوع را تایید کند در دسترس نیست.

تاریخچه تجارت سنگهای قیمتی در سریلانکا به بیش از دو هزار سال پیش برمی گردد و هیچ گوهری در حالت راف حتی در دوران باستان به خارج از کشور صادر نمی شد. این بدان معناست که این یاقوت کبود نیز در اصل توسط گوهرتراشان محلی ، احتمالاً مسلمان های اسپانیایی در سریلانکا، که از زمان های قدیم در تکنیک تراش سنگ های قیمتی مهارت داشتند تراشیده شده است.

گوهر تراشان سریلانکایی آن زمان همیشه سعی می کردند وزن گوهر را حتی به قیمت از دست رفتن کیفیت تراش یا عملکرد نوری به حداکثر برسانند، به همین دلیل است که سنگ های قیمتی صادراتی معمولاً در مراکز تراش اروپا دوباره تراش می شدند. با این حال، مشخص نیست که آیا یاقوت کبود لوگان پس از صادر شدن از سریلانکا در اروپا تراش داده شده است یا خیر. در هر صورت، گوهر تراش این سنگ را با پنجره یا Table بزرگی تراش داد تا نمای داخلی بی عیب و نقص و رنگ آبی پررنگ آن را آشکار کند.

تاریخچه سفایر لوگان

شایعات حاکی از آن است که اولین صاحب یاقوت کبود لوگان اهل سریلانکا بود که به دلیل پنهان کردن کشف خود از سرورش سر بریده شد. یکی از صاحبان اولیه این سنگ ، سر الیس ویکتور ساسون، سومین بارونت بمبئی، تاجر و هتلدار از خانواده ثروتمند ساسون بود. ظاهراً خانواده ساسون ممکن است یاقوت کبود را از یک مهاراجه در هند به دست آورده باشند.

این یاقوت آبی در سال 1939 در نمایشگاه جهانی نیویورک که در پارک فلاشینگ میدوز-کرونا در کوئینز، نیویورک، ایالات متحده برگزار شد، به نمایش گذاشته شد. ساسون قصد داشت این گوهر را در سال 1941 برای جمع آوری پول برای مایحتاج جنگی بریتانیا در طول جنگ جهانی دوم (1 سپتامبر 1939 – 2 سپتامبر 1945) به حراج بگذارد، اما این حراج انجام نشد.

در اوایل دهه 1950، ساسون این گوهر را به دیپلمات آمریکایی مایر رابرت گوگنهایم فروخت و او آن را به عنوان هدیه کریسمس و سالگرد در سال 1952 به همسرش، ربکا پولارد گوگنهایم، هدیه داد. خانم گوگنهایم اغلب یاقوت کبود را روی یک گیره در مراسم رسمی می پوشید، اما آنقدر سنگین بود که مجبور شد آن را با یک بند شانه بپوشد.

در دسامبر 1960، یک سال پس از مرگ همسرش، خانم گوگنهایم تقریبا نصف این گوهر را به مؤسسه اسمیتسونین و قسمت باقیمانده را در سال بعد اهدا کرد. معامله فقط در حد روی کاغذ بود و سفایر آبی به صورت فیزیکی تقسیم نشد. او می خواست این سنگ را فقط بانوی اول ایالات متحده در مناسبت های خاص بپوشد، که هرگز اتفاق نیفتاد.
در سال 1962، پس از ازدواج با جان آ. لوگان ، ربکا گوگنهایم نام خانوادگی خود را به لوگان تغییر داد و یکی از بزرگترین یاقوت های کبود جهان به نام یاقوت کبود لوگان شناخته شد. سفایر لوگان در آوریل 1971 به موسسه اسمیتسونین منتقل شد. از آن زمان، این سنگ قیمتی در مجموعه گوهرهای ملی موزه ملی تاریخ طبیعی در واشنگتن دی سی به نمایش گذاشته شده است.

یاقوت آبی لوگان در یک سنجاق سینه نقره و طلا با 20 الماس تراش برلیانی گرد، مجموعاً 16 قیراط، قرار گرفته است. بر اساس مقاله ای در سال 1959 در مجله Ladies’ Home Journal توسط ربکا پولارد گوگنهایم، سفایر لوگان چند سال قبل اینکه که او آن را به دست آورد، در سنجاق سینه قرار گرفته بود. با این حال، جزئیات مکان و منشاء الماس های بکار رفته نامعلوم است.

سفایر لوگان هیچگونه بهسازی ندارد!

یک گزارش موسسه گوهرشناسی آمریکا (GIA) به تاریخ ژوئن 1997 بیان می‌کند که رنگ یاقوت کبود لوگان طبیعی است و هیچ مدرکی از بهسازی حرارتی شناسایی نشده است. این بسیار شگفت انگیز است زیرا همانطور که میدانیم بسیاری از سفایرهای آبی موجود در بازار امروزه هیت شده هستند که یافتن یک یاقوت کبود بیشتر 5 قیراط که بدون بهسازی باشد را بسیار دشوار میکند. حال تصور کنید سفایر لوگان با وزن 422.98 قیراط چقدر خاص و کمیاب است که بدون بهسازی نیز چنین رنگ پررنگی دارد. این سفایر تحت تشعشعات فرابنفش موج بلند، به رنگ نارنجی متمایل به قرمز فلورسانس می کند که نشان دهنده عناصر کم‌مقدار کروم در ساختار یاقوت کبود است.