انگلزیت (Anglesite): یک کانی جذاب برای کلکسیونرها

انگلزیت (Anglesite) یک کانی سولفات سرب با فرمول شیمیایی PbSO4 و سختی پایین 3 تا 3.5 است. این کانی به عنوان یک محصول ثانویه اکسیداسیون سنگ معدن سولفید سرب ، گالن تشکیل می شود. انگلزیت اغلب با هوازدگی دیگر کانی های دگرسانی مانند سروسیت و اسمیتسونیت همراه است.
نام انگلزیت در سال 1832 توسط فرانسوا سولپیس بودانت از نوع منطقه، معدن Parys در جزیره Anglesey (Ynys Môn) در ولز، بریتانیا نامگذاری شد.

مشخصات گوهرشناسی انگلزیت

انگلزیت به صورت بلورهای منشوری راست لوزی و توده های خاکی رخ می دهد و با باریت و سلستین هم شکل است. این کانی حاوی 74 درصد سرب از نظر جرمی است و بنابراین دارای وزن مخصوص بالای 6.3 است. رنگ انگلزیت سفید- بی رنگ یا خاکستری با رگه های زرد کم رنگ است. ، گاهی اوقات با رنگ زرد، سبز، آبی نیز دیده می شود. اگر حاوی ناخالصی زیاد گالن باشد ممکن است خاکستری تیره دیده شود.

این کانی شفاف تا مات با جلای آدامانتین (تقریبا فلزی) است . اگرچه انگلزیت با رنگ‌های کم‌رنگ می‌توانند پراکندگی نوری/فایر (دیسپرژن همسطح الماس 0.044) و درخشندگی زیادی از خود نشان دهند، اما بدلیل سختی پایین 3 تا 3.5 در مقیاس موس و رخ خوب در گوهرتراشی و جواهرات بندرت استفاده می شود.

انگلزیت به چه شکلی در طبیعیت دیده می شود؟

انگلزیت یک کانی ثانویه در ناحیه اکسیداسیون رسوبات سرب است که در شرایط اسیدی تشکیل می شود. وقتی محیط بازیک می شود، به نفع سروسیت ناپدید می شود. از دگرسانی گالن تشکیل می شود که می تواند در میان توده ها وجود داشته باشد.
انگلزیت با سایر کانی های اکسید شده سرب و روی (اسمیتسونیت، سروسیت، همی مورفیت) و سولفیدها (گالن، اسفالریت و غیره…) همراه است. کریستال ها عموماً ضخیم تا کشیده هستند، اما به ندرت سوزنی شکل هستند. آنها همانند بلورهای باریت، اغلب به صورت جدولی و تخت شده بر اساس رخ خود هستند. این کانی همچنین به صورت توده ای، استلاکتیکی یا توپی دیده می شود.

معادن

اگرچه بسیاری از مناطق در سراسر جهان به طور بالقوه می توانند کریستال های گوهری انگلزیت تولید کنند، تنها تعداد کمی از آنها نمونه های بی رنگ و قهوه ای کم رنگ تولید می کنند.

بهترین کریستال های شناخته شده از Touissit در مراکش می آیند ، جایی که رنگ زرد خاکستری، زرد گوگردی یا زرد-نارنجی را نشان می دهند. کریستال‌های 10 سانتی‌متری گاهی اوقات کیفیت گوهری دارند (با نمونه رکورد 80 سانتی‌متری).
Tsumeb، نامیبیا بلورهای بزرگ و شفاف زرد رنگ و گاهی اوقات نمونه‌های بی‌رنگ کیفیت گوهری تولید می‌کند.
سایر منابع قابل توجه با کیفیت عبارتند از:

ایالات متحده: آریزونا; ناحیه کور دوآلن، آیداهو؛ نیومکزیکو؛ شهرستان چستر، پنسیلوانیا؛ تینتیک، یوتا
Broken Hill، N.S.W.، استرالیا؛ برزیل؛ آلمان؛ ساردینیا، ایتالیا؛ چیهواهوا، مکزیک؛ روسیه؛ اسلوونی; دونداس، تاسمانی؛ تونس؛ انگلستان، اسکاتلند، ولز، بریتانیا و فرانسه.

اندازه و وزن سنگهای تراش خورده

انگلزیت های تراش فست معمولاً بین 1 تا 6 قیراط هستند. به ندرت این سنگ به اندازه کافی درشت است که چیزی بزرگتر از این را بعد از تراش نتیجه دهد. با این حال، برخی از سنگ های راف، به ویژه از نامیبیا و مراکش، گوهرهایی 100+ قیراط به دست آورده اند. یکی از این سنگها از Tsumeb به وزن 300 قیراط هنگام تراش شکست!
همچنین آنها بندرت با بلورهای خوش فرم و ابعادی درشت دیده می شوند، چیزی که کلکسیونرهای گوهرسنگ بدنبال آن هستند.
برخی از مشهورترین نمونه تراش فست انگلزیت عبارت اند از:

گروه تجاری دوون (کالگری، آلبرتا، کانادا): 88.75 قیراط (سه گوش زرد، تابوت شکل، Tsumeb، نامیبیا).
موزه سلطنتی انتاریو (تورنتو، انتاریو، کانادا): 23.62 قیراط (بی رنگ، تراش پله ای، Tsumeb).
موزه های ملی کانادا (اتاوا، انتاریو): 25.90 قیراط (زرد، مراکش).
مجموعه های خصوصی: 126 قیراط (قهوه ای طلایی روشن، مراکش)؛ 73 قیراط (زرد-نارنجی، تراش کوسنی، مراکش)؛ 63 قیراط (تراش امرالد زرد لیمویی، مراکش)؛ 171.12 قیراط (نارنجی متوسط، مراکش)؛ 169 قیراط (بیضی، مراکش).

بهسازی و تشخیص

در اوایل دهه 1980، انگلزیت های قرمز-کهربایی از توئیسیت، مراکش، نتیجه سفید کردن نمونه‌های کریستال بی‌رنگ و زرد کم‌رنگ بود. این بهسازی باعث ایجاد رنگ های پررنگ سطحی می شود. فقط غوطه ور شدن در محلول برمید آب می تواند این رنگ دهی را برگرداند (دوباره بی رنگ شود).

تعیین ضریب شکست نوری با رفرکتومتر و بررسی با پلاریسکوپ ممکن است مؤثرترین راه برای تشخیص انگلزیت باشد. با این حال، به خاطر داشته باشید که فسژنیت ممکن است به طور غیرعادی دو محوره باشد. برخی از فسژنیت‌های مایل به سبز ممکن است پلئوکریسم ضعیفی را نشان دهند، در حالی که انگلیسیت هیچ‌گونه چندرنگ‌نمایی ندارد.

آزمایشگاه ها برای تحقیقات زمین شناسی، کریستال های انگلزیت را سنتز کرده اند. با این حال، هیچ استفاده شناخته شده ای از این ماده برای اهداف جواهری وجود ندارد.